كلمات الشاعرة …شيماء ابوسمرة
عيون الخلق بتبحلق
وانا رمشى موضب قعدته راضى
وواخد امر من نفسى بيفتح
بس حنيه… بلاش تسبيل على الفاضى.
فزاهد فى الوصايا السبع بتوع
الحب والغيرة.
وكافى انه يبات شبعان ويصبح
حى ع السيرة.
ادوب من بس دى الجيرة….
ورمشه الواهب الفنان
واول من يكون انسان فى ظبط الحب عالنظرة
انا عازرة طابور مساكين بتوع دوبنا
بتوع العشق يوجعنا
وكل مايبتدوا يدعوا يقولوا يارب تسمعنا.
حياة الحر فى المعنى… وقبضة ايده ع الأرزاق.
فجربت انى اكون لايقة على قصة مافيها فراق
لقيتنى بحط فى الحيطة بدال السطر والحبكة.
ومانعة الغنوة تظبيطة…. وفايتة الرقصة مش حابكه
افوت ربكة فى ليل من حب ولا طالشى.
واعيش سابكه فى دور الساكنة وسط سحاب
اوسطن عقلى بين رمشى فميقولش
ان له احباب
فبتعايق برمشى الزاهد المحنى
على كاسفة من العشاق
فمين مشتاق
يعود رمشى يسرحلى فى كام حدوتة
قبل النوم…
Discussion about this post