ومسبلين جفن العيون
وف شرع مين
العود يسمم شبر طين
والجسر يسرح عالبيوت
يبدر انين
نطقت حبال المشنقه
عشماوي فين
عشماوي يبقى انت وانا
يبقى الليالى المحزنه
يبقى البطون
اللى ماشبعت شرب دم
ابدرني جوه العزوه هم
واطرحنى فى الاحلام نغم
من امتى كان
رفص الجنين بيقسي ام
من امتى كان
عض الوليد بيهزها
الدعوه مش من قلبها
الدعوه من بره الحدود
والريح بترمي
السم فى غيطان الورود
حتي الامان فى الريح خلص
واتكسرت كل العيدان
والغيط ماعدش بينسقى
بصوت الادان
الغيط بيطرح زرع مفلوت اللسان
كلمات
الشاعر دويش السيد
Discussion about this post