أنا الفلاح .. 

ومن بحرى .. 

.. .. ..

  كلمات الشاعر 

الناصر صلاح الدين

.. كلام ميت على لسان الأفنديه

فضول أعمى ومالى القلب والنيه ..

.. معادن عيره متنيه وملويه

ماتعرفهاش ..

.. ولا تمد لها يوم كفك ولا تهمك

.. مادام بالعيبه بتزمك

ماتلزمناش ..

وبيع ودها أرخص ولو كان التمن ببلاش ..

.. ناس قِله ومش قيمه

وناس فالصو بتوع سيما ..

.. وناس غامضه كما العتمه ماتفهمهاش ..

.. .. .. قالوا ..

.. كأنك شوقى ..

بتتعالى بتتكبر ؟؟؟

.. ومستخسر تشوفه الناس

.. ماعرفينك بإنك فِلح من بحرى

ومتربى فى عش الغيط ..

.. ماتعرفشِ لا فى الموضه

ولا الإتيكيت ..

… … وانا رديت …

.. ياسيدى العيره

أنا صوره م الحاره ..

ومن شارع فى آخر الكَفر ..

.. وأنا المعجون بإيد ستى

اللى ربتنى ..

.. وحنتنى ومن قدمى لحد الرأس

.. وخافت حد يجرحني

عشان يتمي ماحسش قهر ..

.. دي أول حد علمنى

علام طاهر بدون تخته

.. وبدون كراس ..

.. وأول درس أكون أصلى

مالونشي لا فى الكلمه ولا الإحساس ..

.. دى ستى الطاهره

خبيتنى عشان أكبر

تشوفنى حيطان وسقف وبيت ..

.. كبرت فى حجرها أتعلم

و من الحكمه وعلوم الصبر ..

.. أنا إتربيت ..

.. ورثت فى أصلها الطَيب

.. أراضى الود والشجره

اللى تطرح طُهر ..

.. ولسه شالها بيغطى بياض شيبتي

منين مامشيت ..

.. دى كانت فجر بيصحى

الأدان يِدَن ..

.. تجيب الشمس كاالمنقد

فى وسط الدار ..

.. رحايا بتطحن السبله

إيدين بتسمى وبتعجن ..

.. خبيز الرحمه والأُلفة فطور الجار ..

.. ماتسمعهاش غير لما بتسبح

تعد التمر ..

.. وتفرق علينا البركه والرقوه من الحاسد وعين الشر ..

.. فى ريحة طبخها الطيبه

اللى تكفينا سنين العمر ..

زمانها الخالى من العيبه

.. ماعلمناش نرد العيبه بالعيبه

ماعلمناش نسيئ الظن والغيبه ..

ياسيدى ..

.. صحيح أنا إتربيت فى بيت فلاح

بتوب واسع من العفه ..

.. وخلانى أنام الليل

على جنبى وانا مرتاح ..

.. لا شايل هم فى الكفه

ولا مكلف لروحى هموم ..

.. بنام شبعان

ولا بحلم بأحلام الفتى المحروم ..

.. أبويا وعيت عليه شقيان

.. وكانت أرضنا خضرا

بإيد رجاله م الجدعان ..

.. سماره و جبهته الغامقه

خبيز الشمس ..

.. وكان مستور وساترنا

بعفة نفس ..

.. وأول حد علمنى أكون راجل

أراعى الزرعه واستنى ليوم الطرح ..

.. فى عقلى كتابه علمنى كأنه الجامعه

و شهاده أكون مقبول ..

.. ماعلمنيش أكون عاطل

ولا باطل أهد الفرح ..

.. واتمادى وامط العرض فى الدنيا يساوى الطول ..

.. ياسيدى أبويا لبسنى

مقاسى يادوب على قدى ..

ولا أطول ولا أقصر ..

ماعلمنيش ..

.. عشان لا أصغر ولا أكبر ..

.. دا سايب بصمته فى خدى

محددنى ..

.. ومعلمنيش ولا استخسر ولا اتكبر ..

ولا اطاول على مخلوق ولا اتمنظر ..

.. أبويا الشمس فوق راسه

كأنه الشجره مخلوقه لضِل الخلق ..

.. جيران الحته عارفينه

جِمَال الليل على جبينه ..

.. تحمل رزق ..

.. أبويا القوه والعافيه وصوت الحق ..

.. حصيرة دارنا مفروده

.. لا يوم ملت ولا كلت من اللمه

وم الأصحاب ..

.. .. أبويا الخير على كفه سلام بالود والرحمه على الأحباب وع الأغراب ..

.. أبويا سؤال على عمى وعلى خالى

وع الجيره ..

..علام جدى علام مالأصلى

مش عيره ..

.. أبويا البسمه والضحكه

فى سبل القمح ..

.. وعلمنى أكون توته وجريد نخله تزين الفرح ..

.. أبويا الدمع فى جبينه

عرق صافى فى يوم مانجحت ..

.. أبويا بفرحه غطانى

وقالى فلحت ..

.. هدانى الشال على كتفى ووصانى

.. أكون فى الشده ١٠٠ راجل ..

.. أكون شاطر وأكون عاقل ..

.. ولا أصاحب فى يوم جاهل

.. وقالى أمانه توعدني

تكون دارى على الدنيا وتسعدني ..

.. ولو مال الزمن حبه أحسك ضهر تسندنى ..

.. واشوفك إسمى فى كتابك

يقولوا الناس أبوه رباه ..

.. أشوفك حلم بتحقق

وكل الخلق تتمناه ..

.. أقول للناس أنا ربيت ..

أبويا الغالى .. ربانى وعلمنى علام عالى ..

.. أبويا بعرقه شبعنى ماجوعنيش

وحط مقامى فى العالى ..

.. وكان دايما يفكرنى

.. بأن العقل دا زينه وضهر الحُر مايوطيش ..

.. ولا يقبل كلام جاهل

ولا يمشى ورا الغافل ..

فى عرف الأصل مابيغنيش ..

.. .. .. ..

.. يافنديه يامتربيه فى البندر ..

.. كنوز الأصل مزروعه فى غيطان الريف …

.. وعمر الفطره مابتكبر

ولا على حد تتكبر ..

.. ولا تعرف تقول الكدبه والتزييف ..

.. يعيش الجهل ويعشش

مادام أهله من التافهين ..

.. سلام ..

 

كلمات الشاعر

الناصر صلاح الدين