روح باكية

الشاعرة شيماء محمد تكتب:

وبلاقى أُمى بتحضنى
وهوّاها بيضُم هوايا
وأبويا الغالى فقيد قلبى
وفراقه عُمره ما كان على البال
وفى ثانيه خدعنى زمان قاسى
وبقيت وحيده من غيرهم
أمى وأبويا روح غايّبه
سَابُو الحُزن فى كل طريقى
وفى مشوارى بقاسِى المُر
بدعى وأقول إمته ياربى
هبقىٰ فى حُضن أمى وأبويا
دايماً يُومى بيمُر بمُوتى
من غير ما أعرف المجهول
وحشونى وعمرى بفراقهم
نقصان فى النبض المقتول
بدعيلهم وبعزى نفسى
جنتهم فى الخُلد يوماتى